عشق دا سچا پاندھی ۔۔۔۔۔۔۔ (٣)
ہک ڈیہنوار منصور اپنی قید کوٹھی کنوں نکل جیل دے اوں پاسے لگا گیا تراءے سو بندہ قید ہا۔یاد راہوے جو منصور کوں ہک کلھی کوتھی وچ قید کیتا گیا ہا جینکوں ہمیش بہوں وڈا جندرا لگا رہ ویندا ہا۔ اوں ویلے وی کوٹھی کوں جندرا لگیا ہا پر او باہر آ گیا انہاں دے نحیف تے لاغر پیراں وچ تیرہ بیڑیاں لگیاں ہویاں ہَں جیل دے باقی قیدیاں نے اوندے پیراں دی آواز سنڑی تے اونکوں پِھردا ڈٹھا تاں انہاں دی چِھرکی نکل گءی۔ ہر قیدی اے پیا سوچیندا ہا جو او ایں بَدھ ڈھک دے ہوندیں ہوءیں باہروں کیویں آ گیا ہےاو سب حلاج دے نیڑے تھی گے۔ منصور نے سب قیدیاں کوں آکھیا کیا تساں ایں قید کنوں آزاد تھیوݨا چاہندے ہو۔سب لوکاں نے حیرانی نال اون بندے کوں ڈٹھا جیڑھا آپ تاں قید ہا تے ڈوجھیاں کوں چُھڑواوݨ دی گالھ پیا کریندا ہا۔ڈیکھو میڈی ایں آکھ توں فیدہ چاوو نتان اے وقت تہاڈے ہتھ نہ رہسی اے گالھ انہاں قیدیاں کوں حیران ڈیکھ کے آکھی۔ہک قیدی حیرانی نال آکھیا جو اساں آزاد تھیوݨ چاہندے ہیں پر ایں حال وچ توں ساکوں کینویں آزاد کر سگدیں۔ اے سوچݨ تہاڈا کم نی تساں صرف اپنی خواہش دسو منصور حلاج نے آکھیا۔ہک بے قیدی طنز کریندیں آکھیا توں آپ ساڈی کار قید اچ ہیں پہلے آپ کوں تاں آزاد کر۔حضرت حلاج نے ولدا ڈیندیں آکھیا میں اللہ دی قید اچ ہاں تے شریعت دا پاس کریندا ہاں ایں سانگے ااپ کوں اازاد نی کر سگدا۔قیدی رب دے ایں بندے دی گالھ نہ سمجھ سگدے ہن۔منصور حلاج نے انہاں کوں حیران ڈیکھ تے آکھیا جو میں چاہواں تاں ہک منٹ اچ تہاڈیاں ٻیڑیاں کھول ڈیواں ۔ایہو آکھ کے منصور حلاج تے اپنی انگل نال ہک شاند کیتی تے سب قیدیاں دیاں ٻیڑیاں کھل کے انہاں دے پیراں کنوں پریں ونج پیاں